تو را در آسمان شرق مي جويم جايي که آرزوهاي نقره اي من خانه دارند

تو را در حسرت يک قوي تنها

تو را در بال و پر يک پرستوي شوريده

تو را در بوسه ي پروانه ها و مغرب گيسوان فرشته هايي که هرگز زمين را نديده اند مي جويم.

چشمهايت جمهوري مهرباني و عشق است بگو من در کدام يک از خيابانهاي آن زاده خواهم شد؟

من از تمام کلمات دنيا فقط دو کلمه را مي خواهم دوستت دارم را .....و دلم مي خواهد شکوفه

ها و کوهستانها گرد من جمع شوند و هزاران بار آن را با من تکرار کنند .

دوست دارم شب و شبنم آنقدر ادامه پيدا کنند تا قلب کوچکم آفتابي شود.

کاش مي توانستم از درون يک تنگ شيشه اي با ماهي هاي قرمز برايت ترانه بخوانم .

دوست دارم نه بهشت باشد و نه دوزخ که بين من و تو فاصله اندازد .

دوست دارم هر روز تو را در نفس تازه ي خورشيد و هر شب در سايه روشن ماه ببينم تا نيمه

شبها با من به کوچه هاي اندوه بيايي و ببيني که چگونه کنار گلهاي شمعداني و بابونه ها ني مي نوازم.

دروازه هاي آسمان را به من نشان بده و بگذار دستهايم در منظومه شمسي جريان پيدا کند.

فانوسهاي مهرباني ات را بر سر راه من بر افراز تا در بيشه هاي زشت و مه آلود گناه گم نشوم.

مرا در گرد و غبار روياهايم تنها رها مکن و پرنده ها و ابرها را از من مگير و هنگامي که

سوسنهاي بي قرار در دود و بارون آواز مي خوانند مرا به خانه ات ببر!

دوست دارم در زيباترين آسمان تو زندگي کنم

سوگند به دريا و به موجي که هر دم به سوي تو بال مي گشايد  شبها گاهي در جستجوي تو

پوست تاريک شب را لمس مي کنم و حتي از سنگها سراغت را ميگيرم